het surfcamp verlaten en mijn leven als au pair :)

hallo iedereen,

Zoals jullie wel gemerkt hebben ben ik niet zo heel goed in mijn blog bijhouden (sorry opa en oma) dus ik ga proberen er wat vaker iets op te zetten.

Twee weken geleden heb ik dus het surfcamp na vijf weken moeten verlaten. En dat was echt NIET leuk. Ik heb daar zo veel geweldige mensen ontmoet, ik heb er super leuke beachparty's gehad, ik heb gesurfd tussen de dolfijnen, ik wilde die bijzondere plek vol bijzondere mensen echt niet verlaten. Die vijf weken zijn de beste vijf weken van mijn leven geweest tot nu toe en ik ben echt heel blij dat ik dat heb mee mogen maken.
Maar na vijf weken was het dus tijd om te gaan want 3 maart had ik mijn eerste werkdag als au pair in Canberra.
Ik had geen idee wat me te wachten stond, voordat ik naar Australië kwam had ik er nog nooit over nagedacht om een au pair te worden, maar als backpacker is dit toch wel het ideale baantje. De avond dat ik daar aan kwam ben ik met de ouders van de familie gaan uiteten en dat was eigenlijk meteen heel gezellig (en voor het eerst in twee maanden normaal avondeten ipv noodles of pasta!) jonge ouders en heel aardig en gezellig. Ik woon bij mijn au pair familie in huis en van maandag t/m vrijdag moet ik overdag op de kindjes (twee jongens, 1 jaar en 3 jaar) passen. Ze zijn allebei helemaal geobserdeerd door dinosaurussen dus alles wat we doen is eigenlijk gebaseerd op dinosaurussen. We kijken dinosaurus dvd's, we spelen met dinosaurusspeelgoed, we gaan naar het dinosaurusmuseum, we spelen dinosaurusspelletjes, we spelen dat we zelf dinosaurussen zijn en jawel s avonds eten we dinosaurus kipnuggets en daarna trekken ze hun dinosauruspyjama aan en gaan ze slapen onder hun dinosaurusdekbed. En daar is geen woord van overdreven. Toen ik hier aan begon dacht ik oh dit ga ik wel even doen! Maar kinderen verzorgen is dus echt veel moeilijker dan het lijkt. Ik heb echt zo veel respect gekregen voor mijn moeder sinds ik dit doe. Op momenten dat het hele huis een rommel is, ze allebei aan het huilen zijn, de jongste een nieuwe luier nodig heeft en de oudste me naar buiten probeert te slepen omdat hij iets wil laten zien, de telefoon gaat en ondertussen staan de dinosaurusnuggets aan te bakken in de oven, dan denk ik oh my god hoe ga ik dit ooit doen als ik zelf moeder ben.
Maar ik heb ook heel veel leuke momenten met ze. Ze zijn echt zo ontzettend schattig. De oudste is 3 en met hem heb ik echt de grappigste gesprekken. Hij heeft een plekje achter in de tuin, en als de jongste in bed ligt neemt hij me daar wel eens mee naar toe en dan praat hij een uur lang over van alles en nog wat. En het is zo grappig om de wereld te zien in het perspectief van een 3-jarig kind. Laatst heeft hij een uur gehuild omdat hij s avonds de zon zag zakken en hij niet wilde dat de zon verdween. Dus ik maar proberen uit te leggen dat de zon elke dag echt wel weer terug komt...
Hij is 3 jaar maar kent nu al bijna alle dinosaurus-soorten en hij weet ook te vertellen of ze plant of vleeseters zijn. Ik denk als ik hier weg ga dat ik alles over dinosaurussen kan vertellen.
De jongste is ook echt super grappig. Het is echt een heel schattig knap mannetje en ik sta telkens weer versteld van wat hij allemaal kan. Hij kan nog niet echt praten maar hij weet heel goed duidelijk te maken wat hij wil en vooral ook wat hij NIET wil.
Maar goed dat is dus mijn leven van maandag tot vrijdag van 9 tot 17. En s avonds ben ik gewoon vrij om te doen wat ik wil en in de weekenden ook. Ik heb hier al super veel andere au pairs ontmoet met wie ik leuke dingen doe in m'n vrije tijd.
In het begin was het allemaal even wennen maar nu bevalt het au pair leven me prima en ik denk dat het ook een hele goede ervaring is voor in de rest van m'n leven.
De eerste dagen was het wel ontzettend raar, op het surfcamp en tijdens het backpacken heb ik altijd met tien mensen in een kamer in stapelbedden geslapen. We liepen heel de dag rond in onze bikini en blote voeten en make up of je haren doen was er ook niet echt bij aangezien we toch elke dag de zee in gingen. En toen ik hier kwam had ik in eens een eigen kamer, een fatsoenlijke badkamer en ik moest er weer 'normaal' uit gaan zien. Maar het moeilijkste was toch wel dat je niet continue mensen om je heen hebt. Ik was zo gewend om wakker te worden met andere mensen en te gaan slapen in een kamer vol met mensen. Dat was zo knus en gezellig!
Ik heb een paar dagen geleden voor het eerst schoenen gedragen (ipv blote voeten of slippers) nou dat was geen succes, mijn voeten zijn het gewoon niet meer gewend en die zitten nu dus vol met blaren en wonden. Ik hou het lekker bij slippers!
Ik heb het hier naar m'n zin maar ik kan ook echt niet wachten tot ik weer lekker rond kan gaan trekken, backpacken is echt de ultieme vrijheid, je gaat gewoon op pad met je backpack en je ziet wel waar je uitkomt en hoe lang je blijft en wat je daarna gaat doen, maar wat het het meest bijzonder maakt zijn de mensen die je onderweg tegenkomt.

Ik ben heel blij dat ik de kans om te gaan reizen gekregen en genomen heb (bedankt pap en mam). Het is echt een ontzettend gave en bijzondere ervaring. Dit is gewoon het leven zoals het hoort te zijn. Ik heb nog minimaal 9 maanden in Australië waar ik volop van ga genieten en daarna zie ik wel weer, maar mijn plan is om het reizen nog wel een paar jaartjes vol te houden.... :)

Groetjes uit Canberra!